THE BOOK OF HOUGHTS.Chester was fee

THE BOOK OF HOUGHTS.
Chester was feeling more tired than usual after a hard day at the office. He had
joined the company only two years before. He had come straight from university
then, but now he was a junior manager in one of the biggest companies in
Singapore. It was an important position to have and meant lots of extra work.
He could understand the jealousy that some of the other workers might feel
against the 'new boy', as they still called him. He had risen quickly in the company.
Many of them, however, had been there for years doing the same jobs. He
could understand how bad feeling towards him might lie hidden behind their
smiles.
But it didn't make life any easier.
He needed people whose advice he could trust when he had to make difficult
decisions. He had to be sure that the bad feelings of the other workers didn't get in
the way of the important business decisions he had to make. He knew he would
never become a manager unless he could be sure of people.
Then there was Dorothy.
Chester was fairly sure of his own good looks. He was dark and slim and
dressed smartly, but with an eye to fashion. He was a confident speaker and
believed himself to be a sociable and effective junior manager.
But when it came to Dorothy his judgement disappeared. Dorothy was a
bright girl who had just joined the company, straight from university. He was
attracted at once by her intelligent eyes, her shy, pretty face and her soft, round
figure.
Ah, Dorothy!
Take today, for example. He had been given some new figures to check and he
had asked Dorothy to read some of the details to him while he took notes. It was
not until she had left that he realised that he had not written notes at all. Instead he
had written Dorothy's name several times. He was too embarrassed to ask Dorothy
for the details again, so he had to look them up in the office of old Mr Shaw.
Mr Shaw was known for always being^in a bad mood and he was no different
this time. He didn't like having to stay late to check figures for some junior
manager. He didn't like it at all.
Chester hated it when he made mistakes. It didn't look good. But it didn't happen
often.
He decided he would walk home instead of taking the train. It was late in the
evening but he felt he needed the walk to clear his thoughts after a busy day.
Anyway, it would be a little punishment for being so stupid earlier on. He decided
that he would eat at the shopping centre near his home. He liked the Chinese food
there.
As he walked towards his favourite Chinese restaurant, he saw that the lights
were still on in an old antique shop. He had often thought of looking into this shop
because he liked shops that sold old things. He stopped and looked. There were
boxes full of old books piled outside the shop. On the shop window was a notice. It
read: Sorry, shop closed today. Open again tomorrow.
He bent down to look at the books. He saw all the usual old books: school books,
cookery books and other books with dirty, yellowing pages that were of no value to
him. There was one small, old book, however, that he noticed at once. It looked
much older than the rest of the books. He picked it up.
'Take it!' said a voice behind him. Chester turned to see a man of about eighty
20
years old. The man had opened the shop door anekwas carrying another box full of
old books. 'These have all been around for years. My nephew is taking over the
business and I don't want to leave him with all this rubbish. Nobody wants to buy
any of it, so take what you want - go on, help yourself!'
'Thanks,' said Chester as he put the old book into his jacket pocket and went on
to the Chinese restaurant.
Chester sat at his table drinking a beer. He had been looking forward to his chicken
and rice. When it arrived, he found that the chicken had not been cooked properly.
It was pink inside. He decided to complain and called the waiter.
'Sir?' asked the waiter.
Chester noticed that the waiter was new to the place.
'I'm not eating this,' Chester told him. 'The chicken is pink inside — it hasn't
been cooked properly.'
'It's rare chicken, sir,' the waiter said. 'Many of our customers prefer its finer
taste.'
Chester looked straight at the waiter. He thought the waiter was not showing
him enough respect.
'Really?' answered Chester.
'It's very popular, sir,' said the waiter.
'And I suppose the illness they caught from eating undercooked chicken was
popular with them too, eh?' said Chester. Other people in the restaurant could hear.
He was annoyed.
The waiter said nothing but his face turned red.
'Please take this chicken back,' Chester told the waiter, 'and give me a piece that
has been cooked all the way through.'
'Certainly, sir,' said the waiter as he took the food and went back to the kitchen.
While Chester was waiting for his meal to return he remembered the little book
in his pocket. He thought he would have a look at it while he was waiting. He
took it out of his pocket and examined it.
It was small enough to fit easily into his pocket and was covered with old, fine
leather. He had to clean off some of the dirt in order to read the title on the cover.
At first the
title seemed to be in another language with strange letters and shapes, but as he
looked they seemed to change into English. He closed his eyes tightly and opened
them again. He was mistaken, of course. He must have been. When he looked
again the title of the book was there. It was still dirty but it was clearly written in
English. It read: The Book of Thoughts.
It didn't say who wrote the book.
Chester thought it must be one of those old books which offered advice about
life. He felt disappointed.
He tried to open the book but it had an old metal lock which stopped him. Then
suddenly the book seemed to open quite naturally at the middle pages. It was
almost as if it wanted him to read it.
What he saw when he looked surprised him. The pages had nothing written on
them and they were clean and white, not at all like the yellowed pages one would
expect to find in a book this old. Did all the pages have no writing on them?
Just then the waiter returned with Chester's chicken and rice and placed it before
him.
'Thank you,' said^lhester.
21
'My pleasure, sir,' answered the waiter with a smile.
Chester happened to look at the opened book. It now had writing on the pages
which only a moment before had been clean and white. The writing said:
He wouldn 't look so pleased with himself if he knew what I had put on to his
chicken while I was in the kitchen. That will teach him to make me look silly.
' Chester couldn't believe what he saw. Was this what the waiter was thinking?
'Anything else, sir?' asked the waiter politely.
'Er. . . no, thank you,' said Chester.
As the waiter walked off the writing disappeared. Chester looked at his
meal. He didn't feel hungry any more. And he could hardly complain to the
manager about the waiter. Not without telling them about the book. Who would
believe him?
Chester left the chicken and rice alone, paid his bill and went. He did not leave
the waiter a tip.
* * *
When Chester got home he felt exhausted. He took out the book and looked inside
it once more. The pages were now all white and clear again. Perhaps it had all been
a result of his tiredness. He had been thinking too much about work — and about
Dorothy. That must be it. There was no other possible explanation: he was simply
too tired to think straight.
He went to bed and slept almost at once.
* * *
The train was less crowded than usual the following morning. He was lucky
enough to find a seat for his short journey. He liked to watch people as they all sat
or stood with faces that gave no sign of what they were thinking. Everybody
avoided looking at another person in the eye -that might cause trouble.
Chester relaxed in his seat. He had decided that the experience of the night
before was best forgotten. Who ever heard of a book that read thoughts? The whole
idea was crazy!
Then he remembered that he still had the book in his
pocket. He ought to throw it away in the next rubbish bin. Yes, that's what he
would do. Get rid of the stupid thing.
He noticed that the woman who sat opposite was an attractive, smartly dressed
middle-aged lady. Her eyes looked down and her face showed nothing of her
thoughts. Chester wondered what she was thinking.
Should he look at the book?
Perhaps just a little look would be fun. Where was the harm in it?
He reached for the book in his pocket. He took it out.
'Go on,' he said to himself, 'you might as well try out the book. Just for a
laugh. Do it!'
He opened the book and almost at once words in clear black letters appeared on
the white pages. The words read:
I've given the best years of my life to him. Bank managers have married their
secretaries before now. He must decide today — leave that awful wife and marry me
or I'll shoot him and myself dead.
Chester saw that the woman's soft handbag had something in it that looked
hard. Could it be a gun? He quickly shut the book and looked away. f
Next he saw a tough-looking man wearing a T-shirt, showing his powerful arms,
22
what was he thinking?
Chester opened the book. It read:
/ like chicken better than pork. Fried chicken is the best. Followed by chocolate ice
cream — my favourite. Mum's a great cook — I love you, Mum.
Chester couldn't help smiling at the man. The man saw him and gave him a
dangerous look. Just then the train reached Chester's station.
Time to get off the train.
He closed die book and put it back into his pocket. As he walked the short
distance to his office his mind turned from the book to Dorothy. He had been
thinking of asking her out to dinner.
'I'll do it today,' he thought. 'But what if she hasn't thought about me in that
way? Maybe she isn't as attracted to me as I am to her?'
For a moment his heart felt heavy.
'Hey, come on, Chester — she's not blind. She's sure to be interested — after
all, you're a good-looking guy and you are a junior manager.'
Chester walked into his office. His

Resultados (tailandés) 1:

หนังสือของ HOUGHTSเชสเตอร์รู้สึกเหนื่อยมากขึ้นกว่าปกติหลังจากวันที่สำนักงาน เขามีเข้าร่วมบริษัทเพียงสองปีก่อน เขามาตรงจากมหาวิทยาลัยนั้น แต่ตอนนี้เขาถูกผู้จัดการจูเนียร์ในหนึ่งในบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในสิงคโปร์ มันเป็นตำแหน่งที่สำคัญมี และตั้งใจ มากมายเพิ่มเติมเขาสามารถเข้าใจพระว่า บางคนที่อาจรู้สึกกับ 'ใหม่เด็ก" ตามที่พวกเขายังคง เรียกเขา เขาได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในบริษัทหลายของพวกเขา ไร เคยมีปีที่ทำงานเดียวกัน เขาสามารถเข้าใจวิธีเลวความรู้สึกต่อเขาอาจนอนซ่อนอยู่เบื้องหลังของพวกเขายิ้มแต่ก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตได้ง่ายขึ้นเขาต้องคนแนะนำเขาสามารถไว้วางใจเมื่อเขาได้ทำให้ยากการตัดสินใจ เขามีเพื่อให้แน่ใจว่า ความรู้สึกแย่ของคนอื่นไม่ได้รับในวิธีการตัดสินใจทางธุรกิจที่สำคัญที่เขามีให้ เขารู้ว่า เขาจะไม่เคยเป็น ผู้จัดการเว้นแต่เขาไม่ได้คนแล้ว มีโดโรธีเชสเตอร์ได้ค่อนข้างแน่ใจตนเองดูดี เป็นสีเข้ม และบาง และแต่งคุณภาพ แต่ คัดสรรแฟชั่น เป็นลำโพงที่มีความมั่นใจ และเชื่อว่าตนเองเป็นผู้จัดการห้องกันเอง และมีประสิทธิภาพแต่เมื่อมันมาถึงโดโรธี ตัดสินของเขาหายไป โดโรธีได้สาวสดใสที่เพิ่งได้เข้าร่วมบริษัท ตรงจากมหาวิทยาลัย เขาดึงดูดกัน ด้วยตาอัจฉริยะของเธอ เธออาย ใบหน้าสวย และนุ่มของเธอ การปัดเศษรูปอา โดโรธีใช้เวลาวันนี้ ตัวอย่าง เขาได้รับตัวเลขบางอย่างใหม่เพื่อตรวจและเขามาขอโดโรธีอ่านรายละเอียดบางอย่างให้เขาในขณะที่เขาได้บันทึก มันเป็นไม่จนกระทั่งเธอได้ทิ้งที่ เขาเองก็ยังคิดว่า มีไม่เขียนบันทึกทั้งหมด แทนเขามีเขียนชื่อของโดโรธีหลายครั้ง เขาอายเกินไปที่จะขอให้โดโรธีสำหรับรายละเอียด อีก ดังนั้นเขาต้องค้นหาในสำนักงานของนายเก่า Shawนาย Shaw ถูกเรียกสำหรับการเสมอ ^ อารมณ์เสีย และเขาก็ไม่แตกต่างคราวนี้ ไม่ชอบมีการเดินสายเพื่อตรวจสอบตัวเลขในบางห้องผู้จัดการฝ่าย เขาไม่ชอบมันเลยเชสเตอร์ขี้เกียจก็เมื่อเขาทำผิดพลาด มันไม่ได้ดูดี แต่มันไม่ได้เกิดขึ้นมักจะเขาตัดสินใจเขาจะเดินกลับแทนการรถไฟ ก็ล่าช้าในการเย็นแต่เขารู้สึกว่า เขาต้องเดินไปล้างความคิดของเขาหลังจากวันที่วุ่นวายอย่างไรก็ตาม มันจะลงโทษน้อยกำลังโง่ดังนั้นก่อนหน้านี้ใน เขาตัดสินใจว่าเขาจะรับประทานอาหารที่ศูนย์การค้าใกล้บ้าน เขาชอบอาหารจีนมีการขณะที่เขาเดินเข้าไปหาร้านอาหารจีนของเขาชื่นชอบ เห็นที่ไฟมีอยู่ในร้านขายของเก่าเก่า เขามักจะมีความคิดของการมองเข้าไปในร้านนี้เพราะเขาชอบร้านที่ขายสิ่งเก่า เขาหยุด และมอง มีกล่องเต็มชั้นนอกร้านหนังสือเก่า ร้านหน้าต่างไม่แจ้ง มันอ่าน: ขออภัย ร้านปิดวันนี้ เปิดอีกครั้งวันพรุ่งนี้เขางอลงไปดูที่หนังสือ เขาเห็นหนังสือเก่าที่ปกติทั้งหมด: หนังสือเรียนอาหารหนังสือและหนังสืออื่น ๆ ด้วยหน้าสกปรก สีเหลืองที่มีของไม่มีค่าเขา มีขนาดเล็ก เก่าเล่ม อย่างไรก็ตาม ที่เขาสังเกตเห็นในเวลาเดียวกัน มันดูมากเก่ากว่าส่วนเหลือของหนังสือ เขารับมัน'เอามัน ' กล่าวว่า เสียงด้านหลัง เชสเตอร์เปิดดูชายประมาณแปดสิบ 20ปีเก่า คนที่ได้เปิด anekwas ประตูร้านที่ดำเนินการเต็มรูปแบบของกล่องอื่นหนังสือเก่า ' เหล่านี้ทั้งหมดมาปีนี้ หลานชายของฉันกำลังผ่านการธุรกิจและไม่ต้องการไว้ขยะนี้ให้เขา ไม่มีใครต้องการซื้อมัน เพื่อใช้สิ่งที่คุณต้อง - ไป ช่วยตัวเอง!''ขอบคุณ กล่าวว่า เชสเตอร์เขาใส่หนังสือเก่าลงในกระเป๋าเสื้อของเขา และไปไปร้านอาหารจีนเชสเตอร์เสาร์ที่ตารางของเขาดื่มเบียร์ เขามีการมองไปข้างหน้าไก่ของเขาและข้าว เมื่อมันมาถึง เขาพบว่า ไก่ได้ไม่ถูกต้มอย่างถูกต้องสีชมพูภายในได้ เขาตัดสินใจที่จะบ่น และเรียกว่าเสิร์ฟ'รัก ' ขอเสิร์ฟเชสเตอร์พบว่า เสิร์ฟคือใหม่ไป'ฉันกำลังไม่กินนี้ เชสเตอร์บอกเขา ' ไก่เป็นสีชมพูภายในซึ่งยังไม่การรับประทานอย่างถูกต้อง ''มันเป็นไก่หายาก รัก เสิร์ฟกล่าว "ลูกค้าของเรามากมายต้องการปลีกย่อยรส.'เชสเตอร์มองตรงที่เสิร์ฟ เขาคิดว่า การเสิร์ฟไม่ถูกแสดงเขาเคารพพอเชสเตอร์ตอบ 'จริง ๆ หรือ'' ได้รับความนิยมมาก รัก กล่าวว่า เสิร์ฟ' และฉันคิดว่า จะติดจากการกินดิบ ๆ ไก่เจ็บป่วยได้ยอดนิยมกับพวกเขามากเกินไป เอ๊ะ?' กล่าวว่า เชสเตอร์ คนอื่นในร้านได้ยินเขารำคาญพนักงานเสิร์ฟที่กล่าวว่า ไม่มีอะไร แต่หน้าเปิดสีแดง'กรุณานำนี้ไก่กลับ เชสเตอร์บอกพนักงานเสิร์ฟ, ' และฉันขอตัวที่มีการปรุงจน ''แน่นอน รัก กล่าวว่า เสิร์ฟเขาเอาอาหาร และกลับไปที่ห้องครัวในขณะที่เชสเตอร์ถูกรอเป็นอาหารของเขากลับเขาจดจำหนังสือน้อยในกระเป๋าของเขา เขาคิดว่า เขาจะมีลักษณะที่ในขณะที่เขาถูกรอ เขาเอาออกจากกระเป๋าของเขา และตรวจสอบนั้นมันเล็กพอเดินเข้ากระเป๋าของเขา และถูกปกคลุม ด้วยเก่า ดีหนัง เขาต้องสะอาดเพื่ออ่านชื่อเรื่องบนปกปิดบางสิ่งสกปรกครั้งแรกชื่อดูเหมือนจะ เป็นภาษาอื่น ด้วยตัวอักษรแปลก ๆ และรูปร่าง แต่เขาดูพวกเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นภาษาอังกฤษ เขาปิดตาของเขาอย่างใกล้ชิด และเปิดพวกเขาอีกด้วย เขาเป็นดาวตามปกติ แน่นอน เขาต้องได้ เมื่อเขามองอีก ชื่อของหนังสือนั้นมี ก็ยังคงสกปรก แต่มันถูกเขียนขึ้นอย่างชัดเจนในอังกฤษ มันอ่าน: หนังสือความคิดมันไม่ได้บอกว่า ใครเขียนหนังสือเชสเตอร์คิดว่า มันต้องเป็นหนึ่งในบรรดาหนังสือเก่าที่ให้คำแนะนำเกี่ยวกับชีวิต เขารู้สึกผิดหวังเขาพยายามเปิดหนังสือ แต่มันมีตัวล็อคโลหะเก่าที่หยุดเขา แล้วก็หนังสือดูเหมือนจะ ค่อนข้างธรรมชาติเปิดที่หน้ากลาง มันเป็นเกือบเป็นถ้าอยากให้เขาอ่านWhat he saw when he looked surprised him. The pages had nothing written onthem and they were clean and white, not at all like the yellowed pages one wouldexpect to find in a book this old. Did all the pages have no writing on them?Just then the waiter returned with Chester's chicken and rice and placed it beforehim.'Thank you,' said^lhester.21'My pleasure, sir,' answered the waiter with a smile.Chester happened to look at the opened book. It now had writing on the pageswhich only a moment before had been clean and white. The writing said:He wouldn 't look so pleased with himself if he knew what I had put on to hischicken while I was in the kitchen. That will teach him to make me look silly.' Chester couldn't believe what he saw. Was this what the waiter was thinking?'Anything else, sir?' asked the waiter politely.'Er. . . no, thank you,' said Chester.As the waiter walked off the writing disappeared. Chester looked at hismeal. He didn't feel hungry any more. And he could hardly complain to themanager about the waiter. Not without telling them about the book. Who wouldbelieve him?Chester left the chicken and rice alone, paid his bill and went. He did not leavethe waiter a tip.* * *When Chester got home he felt exhausted. He took out the book and looked insideit once more. The pages were now all white and clear again. Perhaps it had all beena result of his tiredness. He had been thinking too much about work — and aboutDorothy. That must be it. There was no other possible explanation: he was simplytoo tired to think straight.He went to bed and slept almost at once.* * *The train was less crowded than usual the following morning. He was luckyenough to find a seat for his short journey. He liked to watch people as they all sator stood with faces that gave no sign of what they were thinking. Everybodyavoided looking at another person in the eye -that might cause trouble.Chester relaxed in his seat. He had decided that the experience of the nightbefore was best forgotten. Who ever heard of a book that read thoughts? The wholeidea was crazy!Then he remembered that he still had the book in hispocket. He ought to throw it away in the next rubbish bin. Yes, that's what hewould do. Get rid of the stupid thing.He noticed that the woman who sat opposite was an attractive, smartly dressedmiddle-aged lady. Her eyes looked down and her face showed nothing of herthoughts. Chester wondered what she was thinking.Should he look at the book?Perhaps just a little look would be fun. Where was the harm in it?He reached for the book in his pocket. He took it out.'Go on,' he said to himself, 'you might as well try out the book. Just for alaugh. Do it!'He opened the book and almost at once words in clear black letters appeared onthe white pages. The words read:I've given the best years of my life to him. Bank managers have married theirsecretaries before now. He must decide today — leave that awful wife and marry meor I'll shoot him and myself dead.Chester saw that the woman's soft handbag had something in it that lookedhard. Could it be a gun? He quickly shut the book and looked away. fNext he saw a tough-looking man wearing a T-shirt, showing his powerful arms, 22what was he thinking?Chester opened the book. It read:/ like chicken better than pork. Fried chicken is the best. Followed by chocolate icecream — my favourite. Mum's a great cook — I love you, Mum.Chester couldn't help smiling at the man. The man saw him and gave him adangerous look. Just then the train reached Chester's station.Time to get off the train.He closed die book and put it back into his pocket. As he walked the shortdistance to his office his mind turned from the book to Dorothy. He had beenthinking of asking her out to dinner.'I'll do it today,' he thought. 'But what if she hasn't thought about me in thatway? Maybe she isn't as attracted to me as I am to her?'For a moment his heart felt heavy.'Hey, come on, Chester — she's not blind. She's sure to be interested — afterall, you're a good-looking guy and you are a junior manager.'Chester walked into his office. His

Resultados (tailandés) 2:

หนังสือของ HOUGHTS.
เชสเตอร์รู้สึกเหนื่อยมากขึ้นกว่าปกติหลังจากวันที่ยากที่สำนักงาน เขาได้ร่วมงานกับ บริษัท เพียงสองปีก่อน
เขาได้มาตรงจากมหาวิทยาลัยแล้ว แต่ตอนนี้เขาเป็นผู้จัดการจูเนียร์หนึ่งใน บริษัท ที่ใหญ่ที่สุดในสิงคโปร์ มันเป็นตำแหน่งที่สำคัญที่จะมีจำนวนมากและมีความหมายของการทำงานพิเศษ. เขาจะเข้าใจความหึงหวงว่าบางส่วนของคนงานคนอื่น ๆ อาจจะรู้สึกกับ'เด็กใหม่' ในขณะที่พวกเขายังคงเรียกเขาว่า เขาได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วใน บริษัท . หลายของพวกเขา แต่เคยมีมานานหลายปีที่ทำงานเดียวกัน เขาอาจจะเข้าใจว่ารู้สึกไม่ดีต่อเขาอาจจะโกหกของพวกเขาที่ซ่อนอยู่หลังรอยยิ้ม. แต่มันไม่ได้ทำให้ชีวิตง่ายขึ้น. เขาต้องการคนที่มีคำแนะนำเขาสามารถไว้วางใจเมื่อเขาจะต้องทำให้เป็นเรื่องยากในการตัดสินใจ เขาจะต้องให้แน่ใจว่าความรู้สึกที่ไม่ดีของคนอื่น ๆ ไม่ได้รับในทางของการตัดสินใจทางธุรกิจที่สำคัญที่เขามีให้ เขารู้ว่าเขาจะไม่เคยเป็นผู้จัดการเว้นแต่เขาจะต้องแน่ใจว่าคน. จากนั้นก็มีโดโรธี. เชสเตอร์ค่อนข้างแน่ใจว่ารูปลักษณ์ที่ดีของตัวเอง เขาเป็นที่มืดและที่บางและสวมใส่อย่างชาญฉลาด แต่กับแฟชั่นตา เขาเป็นลำโพงที่มีความมั่นใจและเชื่อว่าตัวเองเป็นเข้ากับคนง่ายและมีประสิทธิภาพผู้จัดการจูเนียร์. แต่เมื่อมันมาถึงการตัดสินใจของเขาโดโรธีหายไป โดโรธีเป็นสาวสดใสที่ได้เข้าร่วมเพียง บริษัท ที่ตรงจากมหาวิทยาลัย เขาได้รับการดึงดูดในครั้งเดียวด้วยตาฉลาดของเธอ, ขี้อายของเธอหน้าตาน่ารักและอ่อนนุ่มของเธอรอบรูป. อาโดโรธี! ใช้ในวันนี้เช่น เขาได้รับตัวเลขใหม่บางส่วนที่จะตรวจสอบและเขาได้ขอให้โดโรธีที่จะอ่านรายละเอียดบางอย่างกับเขาในขณะที่เขาเอาบันทึก มันเป็นไม่ได้จนกว่าเธอได้ออกว่าเขาตระหนักว่าเขาได้บันทึกไม่ได้เขียนเลย แต่เขาได้เขียนชื่อของโดโรธีหลายต่อหลายครั้ง เขาก็อายเกินไปที่จะขอโดโรธีเพื่อดูรายละเอียดอีกครั้งเพื่อให้เขาได้ดูพวกเขาในสำนักงานของนายชอว์เก่า. the นายชอว์เป็นที่รู้จักกันเสมอ ^ ในอารมณ์ที่ไม่ดีและเขาก็ไม่แตกต่างกันในครั้งนี้ เขาไม่ชอบที่มีจะอยู่ในช่วงปลายเพื่อตรวจสอบตัวเลขสำหรับบางจูเนียร์ผู้จัดการ เขาไม่ชอบมันเลย. เชสเตอร์เกลียดมันเมื่อเขาทำผิดพลาด มันไม่ได้ดูดี แต่มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง. เขาจึงตัดสินใจที่เขาจะเดินกลับบ้านแทนการรถไฟ มันก็สายในช่วงเย็น แต่เขารู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องใช้เวลาเดินเพียงเพื่อล้างความคิดของเขาหลังจากวันที่วุ่นวาย. ยังไงก็ตามก็จะมีการลงโทษเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับการเป็นโง่ดังนั้นก่อนหน้านี้ เขาตัดสินใจว่าเขาจะกินที่ศูนย์การค้าใกล้บ้านของเขา เขาชอบอาหารจีนมี. ขณะที่เขาเดินไปร้านอาหารของเขาที่ชื่นชอบของจีนเขาเห็นว่าไฟยังคงอยู่ในร้านค้าโบราณเก่า เขามักจะคิดว่าการมองเข้าไปในร้านนี้เพราะเขาชอบร้านค้าที่ขายสิ่งเก่า เขาหยุดและมอง มีกล่องเต็มรูปแบบของหนังสือเก่าซ้อนนอกร้าน ในหน้าต่างร้านค้าได้แจ้งให้ทราบล่วงหน้า มันอ่าน: ขออภัยปิดร้านในวันนี้ เปิดอีกครั้งในวันพรุ่งนี้. เขาก้มลงไปดูที่หนังสือ เขาเห็นทั้งหมดหนังสือเก่าปกติ: หนังสือเรียน, หนังสือทำอาหารและหนังสืออื่น ๆ ที่มีสกปรกหน้าเหลืองที่มีไม่มีค่าที่จะให้เขา มีขนาดเล็กเป็นหนึ่งในหนังสือเก่า แต่ที่เขาสังเกตเห็นได้ในครั้งเดียว มันดูแก่กว่าส่วนที่เหลือของหนังสือ เขาหยิบมันขึ้นมา. 'เอามัน! เสียงอยู่ข้างหลังเขากล่าวว่า เชสเตอร์หันไปเห็นคนประมาณแปดสิบ20 ปี ชายคนนั้นได้เปิดประตูร้าน anekwas แบกกล่องอีกเต็มรูปแบบของหนังสือเก่า 'เหล่านี้ได้ทุกรอบปี หลานชายของฉันคือการที่ผ่านมาธุรกิจและฉันไม่ต้องการที่จะปล่อยให้เขามีขยะทั้งหมดนี้ ไม่มีใครอยากที่จะซื้อใด ๆ ของมันเพื่อใช้สิ่งที่คุณต้องการ - ไปที่ช่วยตัวเอง '' ขอบคุณ 'กล่าวว่าเชสเตอร์ในขณะที่เขานำหนังสือเก่าในกระเป๋าเสื้อของเขาและเดินต่อไป. ไปที่ร้านอาหารจีนเชสเตอร์นั่งอยู่ที่โต๊ะของเขา การดื่มเบียร์ เขาได้รับการมองไปข้างหน้าของเขาไก่และข้าว เมื่อมันมาถึงเขาพบว่าไก่ที่ไม่ได้รับการปรุงอย่างถูกต้อง. มันเป็นสีชมพูภายใน เขาจึงตัดสินใจที่จะบ่นและเรียกบริกร. the 'เซอร์' ถามบริกร. เชสเตอร์สังเกตเห็นว่าบริกรใหม่ไปยังสถานที่. 'ฉันไม่ได้กินนี้' เชสเตอร์บอกเขาว่า 'ไก่อยู่ภายในสีชมพู - มันยังไม่ได้. รับการปรุงอย่างถูกต้อง' 'มันไก่ที่หายากครับ "บริกรกล่าวว่า 'หลายของลูกค้าของเราต้องการที่ปลีกย่อยของรส. เชสเตอร์มองตรงไปที่บริกร เขาคิดว่าบริกรก็ไม่ได้แสดงให้เขาเคารพพอ. 'จริงเหรอ?' ตอบเชสเตอร์. 'มันเป็นที่นิยมมากครับ' กล่าวว่าบริกร. 'และฉันคิดว่าการเจ็บป่วยที่พวกเขาจับได้จากการกินไก่สุกเป็นที่นิยมกับพวกเขามากเกินไปใช่มั้ย?' เชสเตอร์กล่าวว่า คนอื่น ๆ ในร้านอาหารสามารถได้ยินเสียง. เขารำคาญ. บริกรกล่าวว่าไม่มีอะไร แต่ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง. 'โปรดใช้ไก่นี้กลับมา' เชสเตอร์บอกว่าบริกร "และให้ฉันเป็นชิ้นส่วนที่ได้รับการปรุงสุกทั้งหมดทางผ่าน'' แน่นอนครับ 'กล่าวว่าบริกรในขณะที่เขาเอาอาหารและเดินกลับไปที่ห้องครัว. ในขณะที่เชสเตอร์กำลังรอสำหรับการรับประทานอาหารของเขาจะกลับมาเขาจำหนังสือเล็ก ๆ น้อย ๆในกระเป๋าของเขา เขาคิดว่าเขาจะมีลักษณะที่มันในขณะที่เขากำลังรอ เขาเอามันออกมาจากกระเป๋าของเขาและการตรวจสอบมัน. มันมีขนาดเล็กพอที่จะใส่ได้อย่างง่ายดายในกระเป๋าของเขาและถูกปกคลุมด้วยเก่าดีหนัง เขาจะต้องทำความสะอาดออกบางส่วนของสิ่งสกปรกในการอ่านชื่อบนหน้าปก. ตอนแรกชื่อดูเหมือนจะเป็นภาษาที่มีตัวอักษรแปลกและรูปทรงอื่นแต่ในขณะที่เขามองพวกเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นภาษาอังกฤษ เขาปิดตาของเขาแน่นและเปิดพวกเขาอีกครั้ง เขาเป็นคนที่เข้าใจผิดแน่นอน เขาจะต้องได้รับการ เมื่อเขามองอีกครั้งชื่อของหนังสือเล่มนี้ก็อยู่ที่นั่น มันก็ยังสกปรก แต่มันก็เขียนไว้อย่างชัดเจนในภาษาอังกฤษ มันอ่านหนังสือของความคิด. มันไม่ได้บอกว่าใครเขียนหนังสือ. เชสเตอร์คิดว่ามันต้องเป็นหนึ่งในหนังสือเก่าเหล่านั้นที่นำเสนอคำแนะนำเกี่ยวกับชีวิต เขารู้สึกผิดหวัง. เขาพยายามที่จะเปิดหนังสือ แต่มันก็ล็อคโลหะเก่าที่หยุดเขา แล้วทันใดนั้นหนังสือเล่มนี้ดูเหมือนจะเปิดค่อนข้างเป็นธรรมชาติที่หน้ากลาง มันก็เกือบจะเป็นถ้ามันอยากให้เขาอ่านมัน. สิ่งที่เขาเห็นเมื่อเขามองเขาประหลาดใจ หน้าอะไรได้เขียนเกี่ยวกับพวกเขาและพวกเขาก็สะอาดและสีขาวไม่ได้เลยเช่นหน้าสีเหลืองหนึ่งจะคาดหวังจะพบในหนังสือเล่มนี้เก่า ไม่ทุกหน้ามีการเขียนเกี่ยวกับพวกเขาไม่ได้หรือไม่เพียงแค่นั้นบริกรกลับมาพร้อมกับไก่เชสเตอร์และข้าวและวางมันลงก่อนที่เขา. 'ขอบคุณ' กล่าวว่า ^ lhester. 21 'ความสุขของฉันครับ' ตอบบริกรด้วยรอยยิ้มเชสเตอร์ที่เกิดขึ้นจะมองไปที่หนังสือเปิด ตอนนี้มันมีการเขียนบนหน้าเว็บซึ่งมีเพียงสักครู่ก่อนที่จะได้รับการทำความสะอาดและสีขาว การเขียนกล่าวว่าเขาที 'wouldn มองความยินดีให้กับตัวเองถ้าเขารู้ว่าสิ่งที่ฉันได้ใส่ในของเขาไก่ขณะที่ผมอยู่ในห้องครัว ที่จะสอนให้เขาทำให้ฉันดูโง่. ' เชสเตอร์ไม่สามารถเชื่อว่าสิ่งที่เขาเห็น ได้รับสิ่งที่บริกรคิด? 'อะไรก็ได้ครับ? ถามบริกรสุภาพ. 'Er . . ไม่มีขอขอบคุณ 'เชสเตอร์กล่าวว่า. ในฐานะที่เป็นบริกรเดินออกจากการเขียนหายไป เชสเตอร์ของเขามองไปที่อาหาร เขาไม่ได้รู้สึกหิวใด ๆ เพิ่มเติม และเขาแทบจะไม่สามารถร้องเรียนกับผู้จัดการเกี่ยวกับบริกร ไม่ได้โดยไม่มีการบอกพวกเขาเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้ ใครจะเชื่อว่าเขา? เชสเตอร์ที่เหลือไก่และข้าวเพียงอย่างเดียวจ่ายการเรียกเก็บเงินของเขาและเดิน เขาไม่ได้ออกจากบริกรเคล็ดลับ. * * * * * * * * * * * * เมื่อเชสเตอร์กลับมาถึงบ้านเขารู้สึกหมด เขาหยิบเอาหนังสือเล่มนี้และมองไปข้างในมันอีกครั้ง หน้าตอนนี้สีขาวทั้งหมดและชัดเจนอีกครั้ง บางทีมันอาจจะได้รับทั้งหมดเป็นผลมาจากความเมื่อยล้าของเขา เขาได้รับการคิดมากเกินไปเกี่ยวกับการทำงาน - และเกี่ยวกับโดโรธี ที่จะต้องไม่ว่าจะเป็น ไม่มีคำอธิบายที่เป็นไปได้อื่น ๆ เขาเป็นเพียง. เหนื่อยเกินไปที่จะคิดตรงเขาเดินไปที่เตียงและนอนเกือบจะในทันที. * * * * * * * * * * * * รถไฟที่แออัดน้อยกว่าปกติเช้าวันรุ่งขึ้น เขาเป็นคนที่โชคดีพอที่จะหาที่นั่งสำหรับการเดินทางระยะสั้น ๆ ของเขา เขาชอบที่จะดูคนที่พวกเขาทั้งหมดนั่งหรือยืนอยู่กับใบหน้าที่ให้สัญญาณของสิ่งที่พวกเขาคิด ทุกคนหลีกเลี่ยงการมองไปที่คนที่อยู่ในตาใช่หรือไม่เพราะอาจก่อให้เกิดปัญหาอื่น. เชสเตอร์ผ่อนคลายในที่นั่งของเขา เขาได้ตัดสินใจว่าประสบการณ์ของคืนก่อนที่จะถูกลืมที่ดีที่สุด ใครที่เคยได้ยินมาจากหนังสือที่อ่านความคิดหรือไม่? ทั้งความคิดที่บ้า! แล้วเขาก็จำได้ว่าเขายังคงมีหนังสือของเขาในกระเป๋า เขาควรจะโยนมันออกไปในถังขยะต่อไป ใช่ว่าเป็นสิ่งที่เขาจะทำ กำจัดสิ่งที่โง่. เขาสังเกตเห็นว่าผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามเป็นที่น่าสนใจ, การแต่งกายอย่างรุนแรงผู้หญิงวัยกลางคน ดวงตาของเธอมองลงไปและใบหน้าของเธอแสดงให้เห็นว่าไม่มีอะไรที่เธอคิด เชสเตอร์สงสัยในสิ่งที่เธอคิด. เขาควรจะมองไปที่หนังสือ? บางทีเพียงแค่รูปลักษณ์ที่เล็ก ๆ น้อย ๆ จะสนุก อันตรายในมันคือที่ไหน? เขาเอื้อมสำหรับหนังสือในกระเป๋าของเขา เขาเอามันออกมา. 'ไป' เขาพูดกับตัวเองว่า 'คุณอาจรวมทั้งลองหนังสือ เพียงแค่หาหัวเราะ ทำมันได้! 'เขาเปิดหนังสือและเกือบจะในทันทีคำในตัวอักษรสีดำที่ชัดเจนปรากฏบนหน้าขาว คำอ่าน: ฉันได้รับปีที่ดีที่สุดในชีวิตของฉันกับเขา ผู้จัดการธนาคารของพวกเขาได้แต่งงานกับเลขาฯ ก่อนหน้านี้ เขาต้องตัดสินใจวันนี้ - ออกจากที่ภรรยาอันยิ่งใหญ่และแต่งงานกับฉัน. หรือฉันจะยิงเขาและตัวเองตายเชสเตอร์เห็นว่ากระเป๋าที่อ่อนนุ่มของผู้หญิงมีอะไรบางอย่างในนั้นที่ดูยาก มันอาจจะเป็นปืนหรือไม่? เขารีบปิดหนังสือเล่มนี้และมองออกไป ฉถัดไปเขาเห็นชายคนหนึ่งที่กำลังมองหายากสวมเสื้อยืดแขนแสดงที่มีประสิทธิภาพของเขา22 สิ่งที่เขาคิด? เชสเตอร์เปิดหนังสือ มันอ่าน/ ไก่ดีกว่าหมู ไก่ทอดที่ดีที่สุดคือ ตามด้วยช็อคโกแลตไอศครีม - ฉันชื่นชอบ แม่ของแม่ครัว - ผมรักคุณแม่. เชสเตอร์ไม่สามารถช่วยยิ้มที่ชายคนนั้น ชายคนนั้นเห็นเขาและทำให้เขาดูอันตราย เพียงแค่นั้นรถไฟถึงสถานีเชสเตอร์. เวลาที่จะได้รับออกจากรถไฟ. เขาปิดตายหนังสือและนำมันกลับเข้ามาในกระเป๋าของเขา ขณะที่เขาเดินระยะสั้นระยะทางไปยังสำนักงานของเขาใจของเขาหันกลับมาจากหนังสือโดโรธี เขาได้รับความคิดของการขอให้เธอออกไปทานอาหารเย็น. 'ฉันจะทำมันในวันนี้' เขาคิดว่า 'แต่ถ้าเธอไม่ได้คิดเกี่ยวกับผมในการที่ทาง? บางทีเธออาจจะไม่เป็นที่ดึงดูดให้ฉันเป็นฉันกับเธอ '? สำหรับช่วงเวลาที่หัวใจของเขารู้สึกว่าหนัก.' สวัสดี, มาเชสเตอร์ - เธอไม่ได้ตาบอด เธอมั่นใจว่าจะเป็นที่สนใจ - หลังจากที่ทุกท่านจะเป็นคนที่ดูดีและคุณเป็นผู้จัดการจูเนียร์'. เชสเตอร์เดินเข้าไปในห้องทำงานของเขา ของเขา

Resultados (tailandés) 3:

Mi sobrino está teniendo sobre la
negocio y no quiero dejar a él con toda esta basura.Nadie quiere comprar
nada de eso, así que toma lo que quieras - Vamos, sírvete! '
Gracias', dijo Chester como puso el libro en el bolsillo de su chaqueta y me fui al restaurante chino en
.
Chester se sentó en su mesa a beber una cerveza.Había estado esperando su pollo
y el arroz.Cuando llegó,Encontró que el pollo no se habían cocinado correctamente.
era rosa dentro.¿Él decidió quejarse y llamó al camarero. - Señor?Preguntó el camarero.
Chester se dio cuenta de que el camarero era nuevo para el.
'no voy a comer esto,' Chester le dijo.El pollo es rosado en el interior - No
sido cocinada adecuadamente. '
' es raro pollo, señor, "dijo el camarero.Muchos de nuestros clientes prefieren su sabor fino
.
หนังสือ houghts .
เชสเตอร์รู้สึกเหนื่อยกว่าปกติหลังจากวันที่ยากที่สำนักงาน เขาได้ร่วมงานกับ บริษัท เท่านั้น
2 ปีก่อน เขามาจากมหาวิทยาลัย
แล้ว แต่ตอนนี้เขาเป็นผู้จัดการร้าน หนึ่งในบริษัทที่ใหญ่ที่สุดใน
สิงคโปร์ มันเป็นตำแหน่งที่จะได้ และมีความหมายมากมาย
งานพิเศษเขาอาจเข้าใจความอิจฉาว่าบางส่วนของคนงานอื่น ๆอาจจะรู้สึก
กับใหม่ ' เด็ก ' , พวกเขายังคงเรียกเขา เขาได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วใน บริษัท .
หลายของพวกเขา อย่างไรก็ตาม เคยมีปีทำงานเดียวกัน เขาจะเข้าใจ
ไม่ดีต่อเขาอาจโกหกซ่อนอยู่หลังรอยยิ้มของพวกเขา
.
แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตง่ายขึ้น .
เขาต้องการคนที่แนะนำเขาไว้ใจ เมื่อเขาต้องตัดสินใจยาก

เขามีเพื่อให้แน่ใจว่า ความรู้สึกที่ไม่ดีของพนักงานคนอื่นไม่ได้
ทางธุรกิจที่สำคัญในการตัดสินใจ เขาต้องทำ เขารู้ว่าเขาจะ
เคยเป็นผู้จัดการ จนกว่าเขาจะแน่ใจว่าของคน ก็มี

Chester โดโรธี ค่อนข้างแน่ใจว่าหน้าตาตัวเองดี มันมืดและบางและ
แต่งตัวอย่างชาญฉลาด แต่กับตาแฟชั่น เขาเป็นผู้บรรยายและมั่นใจ
เชื่อว่าตัวเองเป็นเข้ากับคนง่าย และมีประสิทธิภาพผู้จัดการ .
แต่เมื่อมันมาถึงโดโรธีการตัดสินของเขาหายไป โดโรธีเป็น
สดใสสาวซึ่งเพิ่งจะร่วมงานกับ บริษัท โดยตรงจากมหาวิทยาลัย เขา
ดึงดูดทันทีโดยตาฉลาดเธอขี้อาย หน้าสวยของเธอเบา รอบ

อ่า รูป โดโรธี !
เอาวันนี้ ตัวอย่างเช่น เขาได้รับบางตัวเลขใหม่เพื่อตรวจสอบและเขา
ได้ขอ ให้โดโรธี อ่านบางส่วนของรายละเอียดกับเขาในขณะที่เขาเอาบันทึก มันไม่ได้จนกว่าเธอจะไม่เหลือ
ที่เขาตระหนักว่าเขาไม่ได้เขียนบันทึกเลย แทนเขา
เขียนชื่อโดโรธี หลายๆ ครั้ง เขาอายที่จะถามโดโรธี
สำหรับรายละเอียดอีกครั้งดังนั้น เขาต้องมองพวกเขาขึ้นในสำนักงานเก่านายชอว์
นายชอว์เป็นที่รู้จักกันมักจะเป็น
อารมณ์ไม่ดี และเขาก็ไม่แตกต่าง
ในครั้งนี้ เขาไม่ได้ชอบที่ต้องอยู่ดึกเพื่อตรวจสอบตัวเลขบางจูเนียร์
ผู้จัดการ เขาไม่ชอบมันเลย เกลียดมัน
เชสเตอร์เมื่อเขาทำผิด มันดูไม่ค่อยดี แต่มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อย ๆ
.
เขาตัดสินใจที่จะเดินกลับบ้านแทนการรถไฟมันเป็นปลายในตอนเย็น แต่เขารู้สึกว่าเขาต้องการ
เดินเพื่อล้างความคิดของเขาหลังวันวุ่นวาย
ยังไงก็จะลงโทษน้อยโง่มากก่อนหน้านี้ เขาตัดสินใจว่าเขาจะกิน
ที่ศูนย์การค้าใกล้บ้านของเขา เขาชอบ

อาหารจีนนั้น เขาเดินไปที่ร้านอาหารโปรดของเขา เขาเห็นแสงสว่าง
ยังอยู่ในร้านโบราณเก่าเขามักจะคิดหาร้านนี้
เพราะว่าเขาชอบร้านค้าที่ขายสิ่งที่เก่า เขาหยุดและมอง มีกล่องเต็มของหนังสือเก่า
ซ้อนนอกร้าน บนหน้าต่างร้านค้า คือ แจ้งให้ทราบล่วงหน้า มัน
อ่าน : ขอโทษค่ะ ปิดร้านวันนี้ เปิดพรุ่งนี้
เขาก้มลงมองหนังสือ เขาเห็นทั้งหมดปกติหนังสือเก่าหนังสือโรงเรียน
การทำอาหารหนังสือและหนังสืออื่นที่สกปรกหลานชายของฉันกำลังยึด
ธุรกิจและฉันไม่อยากทิ้งเขา กับเรื่องไร้สาระ ไม่มีใครอยากซื้อ
มันใด ๆ ดังนั้นสิ่งที่คุณต้องการไปช่วยเอง !
'thanks ' เชสเตอร์ เขาวางหนังสือเก่าลงในกระเป๋าเสื้อของเขาและไปที่ร้านอาหารจีน
.
เชสเตอร์นั่งที่โต๊ะของเขา การดื่มเบียร์ เขารอคอย
ไก่และข้าว เมื่อมันมาถึงสีเหลืองหน้าที่ไม่มีคุณค่า

เขา มีหนึ่งเล็ก หนังสือเก่า อย่างไรก็ตาม เขาสังเกตเห็นทันที มันดู
อายุมากกว่าส่วนที่เหลือของหนังสือ เขาหยิบมันขึ้นมา .
'take มัน ! บอกว่าเสียงอยู่ข้างหลังเขา เชสเตอร์ หันไปเห็นผู้ชายประมาณแปดสิบ
20
ปี เขาได้เปิดร้านอีกประตู anekwas แบกกล่องเต็ม
หนังสือเก่า . เหล่านี้ได้รับรอบสำหรับปี